انواع و اقسام رادارها و سامانه های کشف و شنود در مدل های زمین پایه، دریاپایه و هواپایه این وظیفه را بر عهده دارند. حالت های کشف و شناسایی این سامانه ها نیز متفاوت بوده و به دو دسته فعال و غیر فعال تقسیم می شود. در یک تعریف به زبان ساده، سامانه های کشف فعال با ارسال سیگنال و دریافت بازتاب حاصل از برخورد آنها به اهداف مورد نظر آنها را کشف کرده و سامانه های غیرفعال با دریافت انواع امواج ساطع شده از اهداف مختلف، مکان آنها را کشف می کنند.

این سامانه به صورت معمول شامل ۵ خودرو مختلف است که در فاصله ۲۰ الی ۳۰ کیلومتری از یکدیگر قرار گرفته و به عملیات می پردازند و با توجه به اینکه اطلاعات اندک و معدودی درباره شیوه کار و اجزا این سامانه تاکنون منتشر شده، از جمله سامانه های مرموز و خاص برای شناسایی جنگنده های آمریکایی محسوب می شود.

یکی از نکاتی که سازندگان این سیستم درباره آن اعلام کردند توانایی Avtobaza-M در کشف و رهگیری رادارهای با احتمال پایین رهگیری “LPI” به حساب می آید. این رادارها معمولا با توان ۵۰۰ مگاهرتز فعالیت کرده و در یک فرکانس بیش از ۲ ثانیه فعال نیستند و به همین دلیل کشف و رهگیری آنها بسیار مشکل است. 

هواپیماهای اف ۱۸ در سری سوپر هورنت و همچنین هواپیمای پنهانکار اف ۲۲ رپتور و همچنین رادار بمب افکن پنهانکار B-2 از جمله هواپیماهایی محسوب می شوند که از رادارهایی با توان LPI بهره می برند. این سامانه اولین بار در جریان نمایشگاه هوایی ماکس ۲۰۱۳ در روسیه به نمایش درآمده و تقریبا می توان آن را یکی از جدیدترین و در عین حال پیشرفته ترین سامانه های کشف و شناسایی حال حاضر در دنیا به حساب آورد.

اگرچه این سامانه مهم و مدرن جزء اجزای استاندارد پدافند موشکی اس ۳۰۰ محسوب نمی شود اما با توجه به قابلیت شبکه شدن با این سامانه یا برخی دیگر از اجزاء شبکه یکپارچه پدافندی کشورمان، می تواند نقش مهمی در ارتقاء این بخش ایفا کند که جدای از اهمیت اس ۳۰۰، این سامانه را نیز می توان به طور مستقل مورد توجه و بررسی قرار داد.