موشک های ضد رادار

موشک ضد رادار نوعی موشک است که برای تشخیص و شلیک به سوی منبع انتشار امواج رادیویی دشمن طراحی شده‌است. این موشک‌ها معمولا برای نابودی رادارهای دشمن استفاده می‌شوند البته استفاده از آن‌ها علیه منابع پخش پارازیت و سیستم‌های ارتباطاتی رادیویی دشمن هم ممکن است.

موشک‌های ضدرادار معمولا به صورت موشک هوابه‌زمین ساخته شده و توسط جنگنده‌های مخصوص برای نابودی دفاع هوایی دشمن و در نتیجه تضمینبرتری هوایی برای نیروهای خودی استفاده می‌شوند.

موشک آلارم( alarm) نوعی موشک هوابه‌زمین ساخت و طراحی بریتانیا است که توسط هواپیماهای تورنادو قابل حمل و بکارگیری است. در سال ۱۹۸۳ نوع ضدرادار آن بوسیله وزارت دفاع بریتانیا درخواست شد و دستگاه هدایت و کنترل موشک توسط شرکت مارکونی ساخته شده‌است. جنگنده‌های تورنادو اف۳ ارتش بریتانیا از نوع ضد رادار این موشک نخستین بار در جنگ ۱۹۹۱ علیه عراق استفاده کردند.

جنگنده‌های پاناویا تورنادو قادر به حمل ۴ فروند از این نوع موشک در هر سورتی پرواز بوده و همچنین این موشک توسط هواپیماهای هاریرنیز قابل استفاده‌است. تعداد زیادی ازموشک‌های آلارم به ۴۱ کشور از جمله به عربستان سعودی صادر شده‌است.

ای‌جی‌ام-۸۸ هارم (به انگلیسی: AGM-88 HARM مخفف موشک هوابه‌زمین ضدرادار پرسرعت) نوعی موشک ضدرادار مافوق صوت تاکتیکی هوابه‌زمینآمریکایی است که برای ردیابی امواج الکترونیکی رادار‌های زمین‌به‌هوای دشمن و اصابت به آن‌ها طراحی شده است.

سیستم هدایتی این موشک بر اساس دریافت امواجی که از رادارهای زمین‌پایه ساطع می‌شود، فعالیت می‌کند. این سیتم هدایتی از یک آنتن ثابت و یک کلاهک جستجوگر بر روی دماغه موشک تشکیل می‌شود. یک موتور راکتی سوخت جامد دومرحله‌ای و بدون دود نیروی پیشرانه این موشک را تامین می‌کند. مدل بی این موشک از یک نرم‌افزار بهینه‌شده تاکتیکی و حافظه‌ای با قابلیت برنامه‌ریزی مجدد بهره می‌برد و چهار مدل پیشرفته‌تر سی، دی و ئی هم در سال‌های بعدی ساخته شدند.

این موشک اهمیت کلیدی برای ارتش آمریکا و متحدان آن در عملیات‌های نابودی و توقف رادارهای سیستم‌های موشکی زمین‌به‌هوا، رادارهای هشدار سریع و سامانه‌های توپخانه‌ای دفاع هوایی مجهز به هدایت راداری دشمن دارد و هم‌اکنون توسط شرکت ریتیون تولید می‌شود.

هرمز موشک ضد رادار ایران 

 موشک هرمز ۱ بر خلاف موشکی مثل خلیج فارس که از هدایت اپتیکی بهره می‌برد و یا موشک فاتح ۱۱۰ که از یک جستجوگر راداری استفاده می‌کند، از جستجوگرهای امواج راداری بهره برده و در به منبع انتشار آن‌ها حمله می‌کند.

موشک‌های بالستیک در این برد معمولا تا ارتفاع حدودا ۶۰ کیلومتری بالا رفته و سپس حرکت به سمت هدف را آغاز می‌کنند. در این ارتفاع دمای هوا در حدود منفی ۱۳ درجه سانتی‌گراد بوده و سرعت صوت نیز در این ارتفاع در حدود ۳۲۳ متر بر ثانیه و یا به عبارتی ۱۱۶۳ کیلومتر بر ساعت است.

با رسیدن به سرعت ۵ ماخ، در حقیقت سرعت موشک مورد نظر به حدود ۵۸۱۵ کیلومتر در ساعت می‌رسد. این سرعت در واحد متر بر ثانیه، در حدود ۱۶۰۰ متر بر ثانیه است و این بدین معنا است که موشک مورد نظر با این سرعت در زمانی برابر با ۱۸۷ ثانیه یا به عبارت ۳ دقیقه و ۷ ثانیه به هدف خود در فاصله ۳۰۰ کیلومتری می‌رسد.

وزن سر جنگی این موشک به‌طور رسمی اعلام نشده است، اما با توجه به شباهت آن به خانواده موشک‌های فاتح ۱۱۰ و همچنین موشک خلیج فارس، می‌توان وزن سرجنگی این موشک را در حدود ۶۰۰ الی ۶۵۰ کیلوگرم تخمین زد.

ای‌جی‌ام-۴۵ نخستین موشک زمین‌به‌هوایی بود که به طور اختصاصی به عنوان موشک ضدرادار برای نیروهای مسلح آمریکا ساخته شد. طراحی آن در سال ۱۹۵۸ به منظور مقابله با موشک‌های جدید زمین‌به‌هوای شوروی معروف به سام-۲ طراحی شده و در سال ۱۹۶۳ تولید انبوه آن آغاز شد. نیروی هوایی و دریایی آمریکا از این موشک در تعداد بسیار زیاد استفاده کرد تا اینکه در دهه ۱۹۸۰ با موشک ای‌جی‌ام-۸۸ جایگزین شد.

نیروهای ائتلاف در جنگ ۱۹۹۱ علیه عراق و جنگ ۱۹۹۹ کوزوو به طور گسترده از این نوع موشک‌ها استفاده کردند. تنها در ۲۴ ساعت اول جنگ خلیج فارس بیش از ۵۰۰ موشک ای‌جی‌ام-۸۸ هارم به سوی حدود ۱۰۰ رادار دفاع هوایی عراق شلیک شد و در پی آن دفاع هوایی عراق برای جلوگیری از حملات ناچار شد تا دستگاه‌های رادار خود را خاموش کند به طوری که در ششمین روز جنگ انتشار امواج رادارهای سیستم‌های موشکی دفاع هوایی، توپ‌های ضد هوایی و هشدار سریع ۹۵ درصد کاهش یافته بود.^[۳] در این جنگ علاوه بر موشک‌های هارم که مورد استفاده آمریکا و تعداد دیگری از متحدان بود، ارتش بریتانیا هم از موشک‌های ضد رادار بومی آلارم بر روی جنگنده‌های تورنادو اف۳ خود استفاده می‌کرد که این جنگ نخستین استفاده از این موشک در یک جنگ واقعی بود.