مهم‌ترین ویژگی ارتش کره شمالی، انبوه سربازان آن است. در حالت عادی، ۱٫۸ میلیون سرباز در پادگان‌های این کشور کمونیستی زندگی می‌کنند که هر لحظه آماده هر نوع عملیاتی هستند. علاوه بر آن، پیونگ یانگ دارای ۹ میلیون سرباز احتیاطی است که در صورت نیاز به پادگان‌ها فراخوانده می‌شوند. به این ترتیب در برابر هر نوع جنگ احتمالی، مجموعاً ۱۰ میلیون سرباز آماده رزم در لشگر کره شمالی وجود دارند. برای درک بهتر این رقم، کافی است به یاد آوریم ایالات متحده در جریان حمله و اشغال عراق، کم‌تر از ۳۰۰ هزار سرباز را به عملیات فرستاد. 

نکته جالب‌تر در این میان، ساختار آموزشی و شهرنشینی در کره شمالی است. علاوه بر سربازهای آماده به رزم و سربازان ذخیره، این کشور دارای جوانانی است که دوره نظامی می‌بینند تا در صورت لزوم به ارتش ملحق شوند. تا پایان سال ۲۰۱۴، جمعاً ۱۲میلیون شهروند – عمدتاً جوان –آخرین دوره‌های آموزشی سربازی را طی کرده و آماده برای استخدام در ارتش در مواقع اضطراری هستند.

حتی خوش‌بین‌ترین لیبرال‌ها در کره جنوبی نیز نمی‌توانند تصوّر کنند در آینده‌ای نزدیک، با سقوط دولت پیونگ یانگ یا هر عامل دیگری بتوان دو همسایه شبه جزیره را متحد کرده و نیروهای بین‌المللی در خیابان‌های کره شمالی رفت و آمد کنند؛ زیرا مردم عادی – که دهه‌ها تحت تأثیر شدیدترین تبلیغات ضد آمریکایی بوده و از لحاظ ذهنی آماده شده‌اند – هم دسترسی به سلاح داشته و هم آموزش‌های نظامی دیده‌اند و می‌توانند هر یک از روستاها و محلات شهری کره شمالی را تبدیل به مسلخی برای نیروهای «امپریالیستی» و «سرمایه‌دار» کنند. در نتیجه هر راه‌حلی برای بحران شبه‌جزیره که جز از طریق توافق با مقامات پیونگ‌یانگ به دست آید، محکوم به شکست است.

کره شمالی چه تجهیزاتی دارد

بنابر گزارشات منتشر شده، کره شمالی بین ۶۰۰۰ تا ۸۰۰۰ هزار مقر توپخانه‌ای دارد که کابوسی برای امنیت آمریکا، کره جنوبی، ژاپن و حتی گوام و هاوایی خواهد بود. زماین عمق فاجعه روشن می‌شود که بدانیم ژاپن هنوز سیستم سپر موشکی خود را تکمیل نکرده و کره جنوبی از اساس فاقد یک طرح جامع برای سپر موشکی بوده است؛ زیرا هر بار طرح آن در محافل داخلی کره جنوبی، شدیدترین واکنش‌های پیونگ یانگ را در پی داشته است.

منابع رسانه‌ای غرب پیش‌بینی می‌کنند کره شمالی بین ۲۰۰۰ تا ۳۵۰۰ خمپاره‌انداز زمین به زمین در اختیار داشته باشد که در صورت وقوع جنگ، خاور دور را به آتش خواهند کشید. تعداد بالای این خمپاره‌اندازها در کنار سهولت جابجایی باعث می‌شود تنها دو راه حل برای مقامات واشنگتن و سئول بماند؛اولا یا با مقامات پیونگ یانگ به توافق برسند و به این ترتیب باید در برابر رهبر جوان، افراطی و ایده‌آلیست این کشور کوتاه بیایند؛ یا با عملیات‌های زمینی چریکی گسترده تا عمق خاک کره شمالی، ضربات جدی به این سامانه وارد کنند. راه‌حل دوم، تنها به عمیق‌تر شدن بحران می‌انجامد؛ زیرا همان‌گونه که در بخش اول ذکر شد، هیچ کس نمی‌تواند ورود سرمایه‌داران و امپریالیست‌های خارجی را به کره شمالی تصوّر کند؛ چه برسد به اشغال این کشور که حتی از لحاظ امکانات نظامی نیز محال به نظر می‌رسد.

هم‌اکنون کره شمالی دارای ۳۰۰۰ موشک‌انداز است که قابلیت شلیک به نیویورک در شرق آمریکا را نیز دارند و به راحتی می‌توانند همه نقاط کره جنوبی و ژاپن را هدف بگیرند. حزب الله لبنان با تمسک به همین ابزار توانست اسرائیل را وادار به عقب‌نشینی از خاک لبنان و پذیرش شرایط آتش‌بس حزب الله کند. تجربه نشان می‌دهد جوامع سرمایه‌دار مقاومت بسیار اندکی در برابر موشک‌اندازی دارند و در برابر اندک ناامنی ناشی از پرتاب موشک، سرمایه‌ها به سرعت از این منطقه خارج شده و وحشت عمومی در کنار بحران عمیق اقتصادی و امنیتی دامن‌گیر این جوامع می‌شود.

واحدهای ضدزرهی ارتش کره شمالی، ۲۰هزار عدد بوده و به همین علت، حتی از لحاظ معادلات کوتاه مدت نظامی نیز تقریباً محال است ارتش‌های جهان بتوانند به صورت زمینی وارد خاک کره شمالی شده و بخش‌هایی از این کشور را اشغال کنند. ماشین‌های ضدزرهی پشتیبانی و لجستیکی این کشور، ۴۰هزار عدد است.

از جمله گازهایی که کره شمالی در اختیار دارد گاز کلرین، خردل، هیدروژن سیانید و سیانوژن کلرید می‌باشند.

تعداد هواپیماهای کره شمالی تنها ۲۰۰۰ فروند بوده که در مقایسه با کره جنوبی و ژاپن، کم‌تر است. اگر آمریکا را نیز وارد معادلات کنیم، نتیجه می‌گیریم کره شمالی در نبردهای هوایی، ضعف بسیاری داشته و نمی‌تواند مقاومت چندانی از خود نشان دهد. تعداد هلی‌کوپترهای این کشور نیز تنها ۳۰۰ فروند است که بعید به نظر می‌رسد در صورت وقوع جنگ هسته‌ای، مزیت خاصی برای ارتش پیونگ یانگ به ارمغان آورد؛ زیرا علاوه بر تعداد کم هلی‌کوپترها، امکانات نظامی و تکنولوژیک آن نیز محل سئوال است.

نیروی دریایی این کشور، ۷۵۰ جنگنده را در اختیار دارد که ۸۰ فروند آن از نوع زیردریایی است که از مجموع زیردریایی‌های متحدان غرب در خاور دور بیش‌تر است. علاوه بر این‌ها پیونگ یانگ دارای تسلیحات هسته‌ای و شیمیایی است که مقامات سئول و واشنگتن نیز به ناآگاهی نسبت به تفاصیل آن اذعان کرده‌اند. به نظر می‌رسد این تسلیحات، مهم‌ترین ابزار مقامات پیونگ یانگ برای چانه‌زنی‌های سیاسی و اقتصادی است.

در مورد امکانات موشکی کره شمالی، اطلاعاتی دقیقی وجود ندارد؛ اما مقامات سئول، این امکانات را «بزرگ‌ترین تهدید برای هر یک از کشورهای جهان» خوانده‌اند. بنا بر اطلاعات منتشره در رسانه‌های کره جنوبی به نقل از منابع وزارت دفاع سئول، برد موشکی پیونگ یانگ حداقل ۱۰هزار کیلومتر بوده و هر موشک ۶۰۰ کیلوگرمی در این شعاع قابل پرتاب است.

«دیوید کامرون» نخست وزیر انگلیس بارها در نطق‌های خود اعلام کرده است که تهدید نظامی کره شمالی وی را «به شدت نگران» کرده است. وی همچنین هشدار داد که کره شمالی اکنون می‌تواند انگلیس و آمریکا را هدف قرار دهد. کامرون با بهانه قرار دادن تهدیدات کره شمالی، گفت که انگلیس باید همچنان توان بازدارندگی هسته‌ای خود را حفظ کند.

وی در پاسخ به این سوال که تا چه حد نسبت به کره شمالی نگران است، پاسخ داد: چقدر در مورد کره شمالی نگرانم؟ خیلی نگران، این کشور فناوری‌های خطرناکی هم در زمینه هسته‌ای و هم در زمینه تسلیحاتی در اختیار دارد. نخست وزیر انگلیس همچنین هشدار داد که کره شمالی فناوری لازم برای هدف قرار دادن تمام خاک آمریکا و انگلیس را در اختیار دارد.

کامرون در یادداشتی هم که در یکی از روزنامه های انگلیسی منتشر کرده بود، با بیان اظهاراتی مشابه، گفته بود که کره شمالی موشک‌های بالستیکی را رونمایی کرده است که می‌تواند تمام خاک آمریکا را هدف قرار دهد.

این اولین بار است که یک مقام رسمی ادعای امکان هدف قرار گرفتن اروپا از سوی کره شمالی را مطرح می‌کند. هنوز مشخص نیست که کامرون در سخنانش مرتکب یک اشتباه شده و یا اینکه اطلاعات جدیدی را افشا کرده است. کره شمالی چند صباحی است که تهدیدات خود علیه آمریکا و کره جنوبی را افزایش داده است و اعلام کرده است که خاک و پایگاه‌های نظامی آمریکا را هدف موشک‌های خود قرار می‌دهد.

هرگاه نام “کره شمالی” به گوش می‌رسد بمب های اتمی آن کشور به ذهن متبادر می شوند. با این حال، باید دانست آن کشور علاوه بر سلاح هسته ای مجهز به ده ها هزار تسلیحات سنگین است که کره جنوبی و آمریکا باید از آنها بترسد.

نشریه آمریکایی “نشنال اینترست”  با انتشار گزارشی درباره تسلیحات کره شمالی که کره جنوبی باید نسبت به آن نگران باشد می نویسد: کره شمالی کشوری است که از لحاظ اقتصادی در فقری شدید به سر می‌برد. این کشور یکی از مقتدرترین دولت‌ها را دارد؛ دولتی که مجهز به سلاح‌های سنگین نظامی است. این کشور در عرصه دیپلماسی از طریق خشونت و تهدید سیاست‌های خود را پیش می برد و از نظر فنی هنوز هم در حال نزاع و رقابت با آمریکا است.

با وجود فقر اقتصادی دولت کره شمالی هزینه سرسام آوری را خرج حفظ سلاح‌های هسته‌ای و موشکی خود کرده است. برای مثال، سلاح‌های هسته‌ای آن کشور تضمین کننده بقای رژیم سیاسی هستند؛ اما برای موارد دیگر کارکرد چندانی ندارند. همچنین ناوهای نظامی جنگی کره شمالی نیز تنها برای اقدامات تحریک آمیز در دریاها کاربرد دارند. در این میان کره شمالی تسلیحاتی در اختیار دارد که باید باعث نگرانی دولت کره جنوبی و آمریکا می‌باشد:

تسلیحات هسته ای

تسلیحات هسته‌ای مهم‌ترین سلاح در زرادخانه‌های کره شمالی است. دولت کره شمالی هدف خود از گسترش برنامه تسلیحات هسته‌ای خود را بازدارندگی در برابر جنگ‌های احتمالی اعلام کرده است، از این رو این کشور تهدیدی علیه آمریکا و کره جنوبی محسوب می‌شود. گرچه ممکن است در ظاهر نیروهای زمینی، هوایی و دریایی ارتش کره شمالی تهدیدی علیه کره جنوبی و آمریکا محسوب نشوند، اما در بلند مدت می‌توانند عاملی مهم و تهدیدگر علیه دو کشور باشند.

نخستین آزمایش هسته ای کره شمالی در سال ۲۰۰۶ میلادی انجام شده. طبق ارزیابی‌های انجام شده از سوی جامعه اطلاعاتی آمریکا دولت کره‌شمالی کمنر از هزار تن “تی ان تی” در اختیار دارد.

دومین آزمایش هسته ای کره شمالی در سال ۲۰۰۹ میلادی انجام شد که گفته شده با شکست همراه بوده است.

سومین آزمایش در سال ۲۰۱۳ میلادی انجام شد. در آن زمان دولت کره شمالی ۱۰ تا ۴۰ کیلو تن ماده انفجاری “تی ان تی“ در اختیار داشت. تعداد تسلیحات هسته‌ای کره شمالی نامعلوم است با این حال در تاریخ ۱۶ جون موسسه تحقیقاتی و مطالعاتی بین المللی صلح “استکهلم” اعلام کرد که به احتمال زیاد کره شمالی ۶ تا ۷ زرادخانه مهم تسلیحات هسته ای را در اختیار دارد.

کره شمالی اکنون فاقد فناوری تسلیحاتی است که بتوانند ایلات متحده آمریکا را مورد حمله قرار دهند و با این وجود موسسه مذکور در ارزیابی‌های خود اظهار داشته که احتمال آن وجود دارد که دولت کره شمالی بتواند یک سلاح هسته‌ای را بر روی موشک “مودونگ” قرار دهد. موشک‌های “نودونگ” با قالبیت طی مسافت ۱۴۰۰ کلیومتری فادر خواهند بود به کل کره و تمام ژاپن از جمله ناحیه “هوکایدو” و حتی “پکن”آسیب بزند. از سوی دیگر کره شمالی دارای این توانایی می‌باشد تا از طریق زیردریایی موشک‌های خود را به آب‌های کره جنوبی بفرستد. کره جنوبی از تسلیحات هسته‌ای کره شمالی نه تنها به دلیل قدرت تخریب آنها، بلکه به دلیل دشواری نابودی آن‌ها نگران است. در زمان وقوع بی‌ثباتی در شبه جزیره کره احتمال آن وجود دارد که تسلیحات هسته‌ای به مناطقی دوردست انتقال یابد.

زیردریایی های “میدجت”

زیردریایی‌های “میدجت” کره شمالی تسلیحات تحریک‌آمیز هستند. این نوع تسلیحات از سوی رژیم‌ها در حوادث خشونت‌بار مورد استفاده قرار می‌گیرند و برای جلب توجهات به رژیم در زمان صلح ساخته شده‌اند. برای مثال، در جریان حادثه “چئونان” در سال ۲۰۱۰ میلادی، که ۴۶ ملوان کره جنوبی جان خود را از دست دادند، گرچه در گزارش‌ها آمده بود که در زمان بروز این حادثه زیردریایی وجود نداشته است، اما بعدا مشخص شد که یک زیردریایی میدجت نوع “سانگ – او” و “یونو” پیش از حمله در صحنه حضور داشته‌اند. بقایای به دست آمده از آن منطقه نیز این موضوع را تایید کردند. کره شمالی تاکنون بیش از ۵۰ ناو “سانگ – او” را ساخته است. کره شمالی تاکنون بیش از ۲۰ زیردریایی میدجت مدل“یانو” را نیز ساخته است. بسیاری از ناظران بر این باورند که زیردریایی‌های میدجت کره شمالی تهدید نسبتا کمی برای کره جنوبی هستند، اما این کشور از این تسلیحات در هراس است؛ چرا که می‌تواند برای هدف قرار دادن کشتی‌های کره جنوبی کمین کند.

توپخانه سنگین

کره شمالی تعداد زیادی توپخانه دوربرد در اختیار دارد. یکی از نگرانی‌های عمده درباره احتمال بروز جنگ میان سئول به نیابت از آمریکا و پیونگ یانگ،وجود همین توپخانه‌ها در کره شمالی است. حمله‌ی توپخانه‌ای علیه کشوری با جمعیت ۲۴ میلیون نفر می‌تواند باعث کشته شدن صدها هزار نفر از شهروندان غیر نظامی در سئول و نابودی آن شهر ظرف مدت ۳۰ دقیقه شود. دو سلاح توپخانه‌ای خطرناک کره شمالی؛ راکت اندازهای ام آر ال-۲۴۰ و کوکسان هوویتزر هستند. کوکسان ۱۷۰ میلی متری سلاحی خمپاره‌انداز است و دارای بردی ۳۷ مایلی است. “ام آر ال ۲۵۰” نیز توپخانه‌ای که موشک‌های ۲۴۰ میلی متری را شلیک می‌کند و بردی ۲۱ مایلی دارد. با این حال موسسه مطالعاتی ناتیلوس بر این باور است که امکان تحقق ایده آخرالزمانی از طریق کاربرد توپخانه‌های کره شمالی علیه کره جنوبی وجود ندارد، چرا که آن کشور با محدودیت‌های گسترده‌ای مواجه است. 

موشک‌های بالستیک

کره شمالی دارای ناوگان بزرگی از موشک‌های بالستیک کوتاه‌برد و میانبرد است. این موشک‌ها هنوز هم تهدید عمده علیه کره جنوبی محسوب می‌شوند. مدل جدید این موشک‌ها می‌توانند بسیار دقیق‌تر از مدل‌های پیشین باشند. این موشک‌ها قابلیت بمباران پایگاه‌های هوایی و زیرساخت‌ها را خواهند داشت. از جمله موشک‌های بالستیک کوتاه‌برد، نسل “هواسونگ ۵” هستند. این موشک‌ها از نسل موشک‌های شوروی می‌باشند. با سوخت مایع کار می‌کنند و دارای بردی ۲۵۰ کیلومتری و قابلیت حمل کلاهکی ۲۲۰۰ پوندی می‌باشند. “هواسونگ ۶” نسل دیگری از این موشک‌هاست که دارای بردی ۳۱۰ کیلومتری است و قابلیت حمل کلاهک ۱۸۰۰ پوندی را دارد. 

تسلیحات شیمیایی

کره شمالی به دلیل دارا بودن تسلیحات شیمیایی، سال‌های سال شناخته شده است. علیرغم آشکار بودن گزارش‌های منتشر شده در مورد زرادخانه‌های هسته‌ای کره شمالی، معمولا صحبت چندانی از سلاح‌های شیمیایی آن کشور به میان نیامده است. کره شمالی تا به حال کشورهای آمریکا و کره جنوبی را تهدید به استفاده از سلاح‌های شیمیایی نکرده است. کره شمالی تاسیسات گسترده تولید سلاح شیمیایی در اختیار دارد. دانشکده دوم علوم طبیعی و اداره صنعتی پنجم؛ مسئولیت توسعه و تولید سلاح‌های شیمیایی کره شمالی را برعهده دارد. از جمله گازهایی که کره شمالی در اختیار دارد گاز “کلرین”، “خردل”، “هیدروژن سیانید” و “سیانوژن کلرید” می‌باشند. کره شمالی مجهز به کلاهک‌های موشکی است که می‌توانند سلاح‌های شیمیایی را به همراه داشته باشند. کره شمالی در دهه ۹۰ میلادی تاسیسات شیمیایی “السفیر” را در سوریه تاسیس کرد که در آن موشک‌های بالستیک با کلاهک شیمیایی ساخته شدند.