ریشه برنامه بمب افکن لنکستر به سال ۱۹۳۹ و بمب افکن دو موتوره منچستر  ساخت آورو بر میگردد. منچستر  در سال ۱۹۳۹ پرواز کرد و در سال ۱۹۴۰ وارد خدمت شد. هدف از ساخت این بمب افکن ، ساخت یک بمب افکن  دوربرد دو موتوره بر مبنای موتور  پیستونی رولز رویس والتور بود که یک موتور۲۴ سیلندر  با قدرت بین ۱۳۰۰ تا ۱۵۰۰ اسب بخار بود. این موتور در ان زمان روی چندین طرح نصب شد ولی به دلیل ایمنی پایین هیچ کدام به تعداد  زیاد ساخته نشدند و برای نمونه تنها ۲۰۲ فروند بمب افکن منچستر  ساخته شد

در همان زمانی یک از مهندسین  شرکت آورو با نام روی چادویک روی یک  نسخه چهار موتور منچستر کار میکرد که هدف افزایش ایمنی  هواپیما با چهار موتور  والتور بود ولی بعد از مدتی این مهندس به سراغ موتور جدید رولز رویس مرلین رفت که بهترین موتور پیستونی تولید شده در جنگ جهانی دوم در انگلستان بود و هواپیمای مشهوری چون اسپید فایر ، هورنت و ویکرز از ان استفاده کردند

طرح اولیه قرار شود منچستر ۳ نامیده شود ولی در نهایت لنکستر نامیده شد

لنکستراولین پرواز خود را در ۹ ژوئیه سال ۱۹۴۱ انجام داد و در فوریه سال ۱۹۴۲ وارد خدمت شد و تبدیل به مشهورترین بمب افکن انگلیسها در طول تاریخ شد

لنکستردارای  شکل ظاهری  مشابه ونچستر بود فقط بزرگتر و چهار موتوره شده بود . هواپیما دارای  بدنه کشیده با دو بال در میانه  بدنه بود  که زیر هر بال دو موتور قرار داشت. هواپیما دارای  سه ارابه فرود بود که  یکی ارابه زیر هر بال و یک ارابه کوچک در عقب  . ارابه های فرود زیر بال تک چرخ بودند و در غلافی زیر نزدیک ترین موتور به بدنه جمع می شودند ولی ارابه فرود عقبی ثابت بود و جمع نمی شد

هواپیما دارای دو سکان عمودی متحرک  بود. قرار داد دو سکان  با فاصله از بدنه دلایل زیادی داشت ولی یک از دلایل  ان پوشش عقب  و بالای  بمب افکن با کمک مسلسل دفاعی روی هواپیما بود. داشتن یک سکان روی بدنه مانع دید توپچی می شد  ولی این شکل  قرار گیری مناسب بود. همچنین گفته شده این شکل سکان در باد های شدید در هنگام فرود کمک بسیار به بمب افکن میکرد

بمب افکن دارای  بدنه و بال تمام فلزی بود  و در ۵ بخش شامل بال ،  بخش جلوی بدنه، بخش میانی بدنه، بخش انتهای بدنه  و  دم ساخته می شود وبا پیچ و مهره به هم  وصل می شد. این روش تولید هزینه  را کاهش و سرعت تولید را افزایش میداد

هواپیما دارای  چهار موتور پیستونی  رولز ریس مرلین  ۱۲ سیلندر  با توان ۱۴۵۰ تا ۱۷۱۰ اسب بخار قدرت دارد و هر موتور دارای یک تیغه ملخ  سه تیغه   در برخی موارد با گام ثابت و در مدلهای اخر با گام متغییر است. هواپیما دارای بیش از ۷۷۷۱  لیتر سوخت  داخلی بود  که بیشتر انها در بال است ولی میتواند بیش از ۲۰۰۰ لیتر سوخت بیشتر را در محفظه بمب خود حمل میکند  که برای انتقال بین پایگاه استفاده می شود

هواپیما داری هشت  نفر خدمه است که شامل دو خلبان، مهندس پرواز،ناوبری، بمب انداز و سه مسلسل چی است

خلبان و کمک خلبان در بالاترین  سطح  در یک کابین شیشه ای روی بمب افکن قرار داشت و دید بسیار عالی به اطرف خود داشتند  . در داخل بدنه در بالای  دهلیز بمب  مهندس پرواز قرار دارد  و کمی جلور ان ناوبر قرار  داشت  و در بینی دو برامدگی قرار دارد که در برامدگی پایین  پشت یک پنچره شیشه ای بمب انداز قرار دارد که دارای  سایت پرتاب بم بو یک رایانه انالوگ برای پرتاب بمب بود.

طول بدنه بمب افکن یک راهرو قرار داشت که از جلو تا انهای هواپیما  طول  داشت وزیر این راهرو دهلیز های بمب قرار داشتند

بمب افکن دارای سه تا چهار برجک دفاعی بسته به مدل بود. برخی نسخه ها  همانند بمب افکن  ب۱۷  دارای  یک  برجک در جلوی دماغه بالای  محل قرار گیری بمب انداز ، یکی روی بدنه ، یکی در انتهای بمب افکن و در برخی مدل های یک در زیر بدنه قرار داشت . هر برجک دارای دو مسلسل بود . مسلسل ها از نوع برونینگ  ام ۱۹۱۹  با کالیبر  ۷٫۷ م م بود. این  مسلسل امریکایی است و نسخه امریکایی دارای کالیبر  ۷٫۶۲ م م با پوکه های ۶۳ م م بود که روی سلاح ام۱ نیز نصب است ولی نسخه تحویلی  به انگلستان کالیبر  ۷٫۷ م م داشت زیرا فشنگ استاندارد نیروی زمینی انگلستان  نیز بود. این مسلسل دارای سرعت اتش  ۶۰۰ لوله بر دقیقه است  و برد موثر ان تا ۱۰۰۰ متر نیز بود اگرچه توپچی  معمولا زیر ۴۰۰ متر اتش می کرد. میشد برجک عقبی و جلوی را به دو مسلسل ۱۲٫۷ م م برونینگ  ام۲ نیز تجهیز کرد  و برخی بمب افکنها نیز این  مسلسل را حمل کردند.

همواره مسلسل های ۷٫۷ م م لنکستر از دید خدمه بمب افکت ب۱۷ امریکا یک نقطه ضعف بود. خوب طبیعی  است واقها لنکستر در قیاس  با ب۱۷ دفاع کمتری داشت . ب۱۷ نتنها مسلسل های بیشتری داشت برای نمونه در هر سمت بدنه نیز یک مسلسل داشت  بلکه از مسلسل های قویتر ۱۲٫۷ م م استفاده میکرد و البته زره بیشتری داشت

لنکستر دارای یک دهلیز یک سر از جلو تا عقب بمب افکن بود و میتوانست   ۶٫۵ تا ۹ تن بمب حمل کند و از این نظر از ب۱۷ برتر بود. چیدمان تسلیحاتی لنکستر بسته به ماموریت متفاوت بود.  معمولا برای  بمب باران ۱۴ بمب اتش را  هر کدام با ۲۳۶ ریز مهمات را حمل میکرد  ولی ترکیبات متفاوتی دیگری نیز بود مانند ۱۴ بمب ۴۵۰ کیلوگرمی، یا یک بمب دو تنی و سه بمب ۴۵۰ کیلوگرمی ،  شش مین ۸۵۰ کیلوگرمی، یک بمب ۲ تنی ویا ۱۸ بمب ۲۵۰ کیلوگرمی، شش بمب یک تنی،یکی بمب بزرگ چهارتنی  و شش بمب ۲۵۰ کیلوگرمی، یک بمب دو تنی  و ۱۲ بمب اتش زا،شش بمب ۴۵۰ کیلوگرمی  ویا  ۸ بمب ۱۳۰ کیلوگرمی ضد زیر دریایی

همچنین این بمب افکن برای  بمب بارانهای خورد کننده ویا نبودی استحکامات می توانست  یک بمب  ده تنی Grand Slam  با ۶٫۵ تن تی ان تی  و یا یک بمب ۵٫۴ تنی  با  ۲٫۴ تن مواد منفجره  و یا یک مین ۴ تنی Upkeep را برای نابودی  شناورها حمل کند

بمب انداز  دارای یک  سامانه پرتاب بمب رایانه ای بود. این رایانه انلوگ  با دریافت داده های  چون فاصله  هواپیما  تا زمین، وزن بمب، سرعت هواپیما ، زاویه حرکت و دمای هوا  و وارد کردن  ان توسط بمب انداز به درون رایانه  زمان دقیق پرتاب بمب به دست می امد . بمب افکن دارای  یک رادار زیر بدنه برای بمب باران هوایی بود. این  رادار می توانست  اهداف بزرگ مثل شهرها را مشخص کند ویا فاصله تا زمین  را مشخص کند . همچنین بمب افکن دارای یک سامانه ناوبری  بود که با دریفات پالس های رادیویی از دکل های  در فرودگاهای میتوانست  جهت بازگشت را مشخص کند. برد این امواج تا ۶۴۰ کیلومتر نیز میرسید

لنکستر دارای  بیشترین سرعت ۴۵۴ کیلومتر بر ساعت بود ولی سرعت کروز ان ۳۲۲ کیلومتر بر ساعت بود. برد  ان در نسخه مارک۱  با ۶٫۵ تن مهمات  ۲۶۰۰ کیلومتر بود

مدلهای مختلف

لنکستر بی  مارک۱    B.I

اولین نسخه  تولیدی  مجهز به موتور مریلن  ایکس ایکس  و سه برجک دفاعی هر کدام با دو مسلسل

لنکستر بی مارک  ۱ اسپیکال

این نسخه   فرقی با نسخه  قبلی نداشت تنها برای پرتاب بمب  ۱۰ تنی Grand Slam تغییر یافته بود . این نسخه دارای  ملخ های بهبود  یافته بود و قدرت موتور کمی افزایش  یافته بود. دهلیز ان کاملا یکسره بود تا بتواند این بمب  ۸ متری را حمل کند. ۳۲ فروند از این نسخه تولید شد

لنکسترPR.1

نسخه شناسایی دوربرد که  فاقد برجک مسلسل بود و در دهلیز بمب نیز دوربین حمل میکرد . این نسخه در خاورمیانه  از جمله در عراق مستقر  بود

لنکسترB.I(FE)

مشابه نسخه مارک بی برای عملیات در جنوب شرقی اسیا بر ضد ژاپن که دارای  سوخت بیشتر در محفظه حمل بمب بود

لنکستر بی مارک۲

این نسخه  ملقب به هرکول انگلیسی  دارای  موتور متفاوت  هرکولس چهار و پنچ بود  و بر روی بدنه برخی مدل های مجهز به دو توپ ۲۰ م م دفاعی  بودند

لنکستر بی مارک۳

کاملا مشابه نسخه قبلی ولی با موتور مریلن تولید شد

لنکسترASR.III/ASR.3

این نسخه  به عنوان هواپیمای جستحو و نجات دریایی ساخته شد . فاقد سلاح بود و در دهلیر خود دو قایق بادی حمل میکرد که دارای  جیره غذای و دارو  بودند

لنکسترGR.3/MR.3

نسخه شناسایی مارک۳

لنکسترB.V

نسخه بزرگتر با موتور قویتر

لنکسترB.VI

مجهز به موتور مریلند۸۵ /۸۷ با موتور ۱۷۵۰ اسب بخاری  است که دارای   موتور توربوشارژ بود و سرعت پرواز  ان افزایش چشمگیری  داشت  و به ۵۰۵ کیلومتر بر ساعت رسیده  و حتی برخی از مدلها دارای  بیشترین سرعت ۵۵۰ کیلومتر بر ساعت بود. این نسخه در همه زمین ها  مانند ارتفاع قابل دسترسی ، سرعت اوجگیری  و میزان سلاح قابل  حمل(به میزان ۹ تن)  بهبود یافته بود . این نسخه  درسال ۱۹۴۴ عملیاتی شد

لنکسترB.VII

اخرین نسخه  تولیدی که مجهز به  مسلسل ۱۲٫۷ م م به جای تمامی مسلسل های ۷٫۷ م م بود

در مجموع ۷۳۷۷ فروند لنکلاستر تولید شد

اولین اسکادران عملیاتی لنکستردر سال ۱۹۴۲ در قابل اسکادران شماره ۴۴ تشکیل  شد و به سرعت بر ضد المانها به کار رفت. بین سال های  ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۵ این بمب افکنها ۶۰۸۸۱۲  تن بمب روی اهداف  خود فروریخت   با وجود این تلفات لنکستر بالا بود به شکلی که گفته می شود تنها ۳۵ لنکستربیش ۱۰۰ ماموریت را بدون اینکه سرنگون  و یا صدمه  ببینده انجام دادند و رکورد  نیز متعلق  به یک لنکستر با ۱۳۷ ماموریت است . لنکستر برای  بمب باران  مناطق صنعتی به کار می رفت ولی به دلیل داشت   توان  حمل بمب های  بشکه ای  شناور  برای نابود چندین سد ازجمله سدهای  دره روهر به کار رفتند

از اوئل  سال ۱۹۴۳ با افزایش  پروازهای روزانه ، لنکستر دست به بمب باران شبانه می زد که بسیار هم در ان موفق بود زیرا سامانه ناوبری و پرتاب بمب دقیق نیز داشت  به شکلی که بسیار ان را بهترین بمب افکن  شب پرواز جنگ دوم میدانند. در کل طی جنگ جهانی دوم حدود ۲۵۰۰ تا ۲۶۰۰ لنکستر سرنگون شده و یا اسیب جدی   دیدند

بعد از جنگ استفاده از لنکستر ادامه یافت از جمله اینکه تعداد زیادی  بمب افکن روی دست انگلیسها مانده بود که به دردشان نمی خورد  از این  رو به کشورهای  زیادی صادر شد. در بسیاری از کشورها تبدیل به هواپیمای ترابری  شد و یا به عنوان هواپیما گشت دریایی استفاده شد . در خود انگلستان تا سال ۱۹۶۲ برای پرواز های شناسایی بر موارد غیر نظامی مانند بر فراز قطب و یا جنگل بانی  استفاده شد و حتی در دهه ۱۹۵۰ با نصب رادار های جستجوی دریایی در نقش گشت دریایی مورد استفاده قرار گرفت. تعداد از انها بعد جنگ جهانی  تبدیل به هواپیما سوخت رسان شدند که دارای یک غلاف  سوخت رسانی شلنکی زیر بدنه شدند و در داخل  دهلیز  خود بمب حمل میکردند

ده کشور  از لنکستر بهره بردند و تا سال ۱۹۶۳ در کانادا در نقش شناسایی و گشت دریایی در خدمت بود

مشخصات(جدول زیر برای نشان دادن اختلاف فناوری طی حدود چهار دهه  است و قیاس رزمی نیست)

ترجمه: عبدالحمید تارخ

منابع

https://en.wikipedia.org/wiki/Avro_Lancaster

The post بمب افکن لنکستر appeared first on میلیتاری نیوز.