به گزارش سرویس دفاع و امنیت ميليتاری نيوز، ژاپن به عنوان یکی از کشورهای شکست خورده در جنگ دوم دنیای، بر اساس پیمان هایی که اجبارا بعد از شکست امضاء کرد، از داشتن برخی سلاح ها و تجهیزات نظامی همچون ناوهواپیمابر منع شد چراکه ناو هواپیمابر در آن دوره و حتی در زمان حال به نوعی از نمادقدرت فرامنطقه ای و ابزار دیکته کردن حاکمیت ملی در نقاطی فراتر از سرزمین خودی به حساب می آید؛ هرچند که اعتبار سیاسی و ترس نظامی از آن نسبت به دهه های قبل، کاملا افول کرده است.

بسیاری از کشورهای دنیا فاقد توانایی های مالی، برنامه ای یا فنی برای خرید یا ساخت ناوهواپیمابر بزرگ و استاندارد مثل نمونه های آمریکایی یا فرانسوی هستند اما در این میان، برخی ناوهای بزرگ بالگرد بر گزینه ای سبک و ارزان قیمت را به این کشورها پیشنهاد می کنند که نمونه هایی از این ناوهای سبک امروزه در ایتالیا، تایلند، ترکیه، ژاپن، برزیل و کره جنوبی وجود دارد.

سامورایی ها به فکر افتادند

توسعه شدید نیروی دریایی چین در چند دهه اخیر از جمله ساخت ناوهای هواپیمابر توسط این کشور دلیل شد تا مقامات ژاپنی به فکر افتاده و توسعه نیروهای مسلح از جمله نیروی دریایی خود را شدیدا افزایش دهند که البته در این راه، بحث ناوهای هواپیمابر و داشتن توان هوا دریای سنگین در شکل جنگنده همچنان یک مشکل بزرگ بر اساس توافقات قدیمی و اجباری برای ژاپنی ها بود. ژاپنی ها در سالهای اخیر دست به توسعه شناورهای بسیار بزرگی تحت کلاس ” ناوشکن های بالگردبر” زدند که در حقیقت همان ناوهای بالگردبر یا به عبارتی دیگر می توان به آنها ناوهای هواپیمابر کوچک گفت.

ژاپنی ها در ابتدا با دو فروند ناو کلاس Hyūga به وزن نهایی تقریبا ۱۹ هزار تن و سپس دو فروند ناو کلاس Izumo با وزن نهایی ۲۷ هزار تن را ساختند که هر ۴ فروند از این دو کلاس نیز در حال حاضر در خدمت ژاپنی ها هستند.

در ابتدا ژاپنی ها بالگردهای ضد زیردریایی مثل مدل سی هاوک را بر روی این شناورها قرار دادند و اعلام کردند ماموریت اصلی این شناورها کنترل و فرماندهی ناوگروه ها و جنگ ضد زیردریایی خواهد بود اما در همان زمان بسیاری از کارشناسان دفاعی این احتمال را مطرح کردند که این دو کلاس از شناور، در حقیقت می توانند به عنوان ناو هواپیمابر با استفاده از هواپیماهای عمود پرواز به کار بروند اما مقامات ژاپنی دائما این تحلیل را تکذیب می کردند.

در زمان توسعه این ناوها، هنوز جنگنده F-۳۵B به شکل کامل به بهره برداری نرسیده بود و احتمالا تنها گزینه در دسترس برای مجهز کردن این شناورها جنگنده های قدیمی تر عمود پرواز هریر بودند اما با گذشت زمان و جلو رفتن برنامه جنگنده اف ۳۵ مدل عمود پرواز آن یعنی F-۳۵B که در اصل برای سپاه تفنگداران دریایی آمریکا و نیروی دریایی انگلیس توسعه پیدا کرده مراحل توسعه خود را پشت سر گذاشته و تقریبا می توان گفت به وضعیت عملیاتی رسیده است.

آنچه این ناوها برای فعال کردن و استفاده عملیاتی از اف ۳۵ بی نیاز دارند تنها یک سازه معروف به اسکی جامپ در جلوی شناور است که عمل پرواز را برای پرنده هایی در کلاس اف ۳۵ بی بسیار آسان کرده و از طرف دیگر عمل فرود نیز به صورت عمودی انجام می شود. منابع خبری از تصمیم ژاپن برای خرید ۴۰ فروند جنگنده اف ۳۵ بی خبر می دهند.

در حقیقت ژاپنی ها با علم به محدویت های بین المللی خود، از حرکت و برنامه ریزی نظامی دست نکشیده و تلاش کرده اند امکانات موجود را با استفاده از تجهیزات مناسب، تبدیل به یک برتری قابل توجه کنند.

کره جنوبی؛ به دنبال راهی شبیه به ژاپن

کره جنوبی دیگر کشور حاضر در جنوب شرق آسیا است که علاوه بر مشکلات فراوان نظامی و امنیتی با همسایه شمالی خود، چین را نیز در نزدیکی خود دارد و در سالهای اخیر تلاش بسیار گسترده ای را برای توسعه نیروهای مسلح خود از جمله در بخش دریایی کرده است.

کره جنوبی مثل ژاپن دچار بحران قانونی برای خرید یا ساخت ناوهواپیمابر نیست ولی در هر حال یک برنامه مدون برای توسعه نیروی دریایی برای آب های آزاد را آغاز کرده و در حال حاضر در حال توسعه و عملیاتی کردن ناوهای بالگرد بر است.

نیروی دریایی کره جنوبی یک فروند ناو بالگرد بر از کلاس Dokdo را در حال حاضر در اختیار دارد و یک فروند دیگر از این شناور را به زودی تحویل می گیرد. این ناوها در حدود ۱۹ هزار تن در حالت عملیاتی کامل وزن دارند و به صورت استاندارد برای حمل ۱۰ فروند بالگرد توسعه پیدا کرده اند اما به مانند نمونه های ژاپنی امکان استفاده از جنگنده های عمود پرواز بر روی آنها نیز وجود دارد. برآوردهای بین المللی نشان می دهد در سالهای آینده منطقه جنوب شرق آسیا تبدیل به بزرگترین بازار خرید سلاح خواهد شد که بر این اساس، آمریکا نیز برنامه ای مفصل برای استفاده از این اختلافات منطقه ای دارد.