به گزارش ميليتاری نيوز، «سید رحیم نعمتی» در یادداشت روزنامه «جوان» نوشت:
سرهنگ توماس ویل، سخنگوی ائتلاف امریکایی علیه داعش، یکشنبه گذشته و در مصاحبه با خبرگزاری فرانسه از تشکیل یک نیروی نظامی جدید تحت عنوان «نیروی مرزبانی سوریه» گفت که امریکا قصد تشکیل آن را دارد تا به قول وی وظیفه تأمین امنیت در مرزهای سوریه با ترکیه و در سمت شرقی رودخانه فرات در داخل خاک سوریه را به عهده گیرد. قرار است تعداد این نیروها تا ۳۰ هزار نفر برسد که این سرهنگ امریکایی مدعی است نیمی از آن جنگجویان کرد و نیم دیگر از میان عرب‌های حاضر در گروه موسوم به دموکراتیک سوریه خواهند بود اما واقعیت این است که بخش اعظم این نیرو همان جنگجویان کرد با نام یگان‌های مدافع خلق (پ‌گ) خواهند بود چرا که اکثر نیروهای گروه دموکراتیک سوریه با همین یگان‌ها است. اعلام این خبر زنگ خطر را نه فقط برای سوریه، بلکه برای ترکیه و روسیه هم به صدا درآورده است.
اندازه بالای حضور جنگجویان کرد در این نیرو و خطوطی که در آن مستقر می‌شود، چیزی جز تجزیه نزدیک به یک سوم از خاک سوریه نیست که توسط این نیرو و با هدایت امریکا انجام می‌شود و به همین جهت هم طبیعی است که وزارت خارجه سوریه مخالفت صریح خود را روز دوشنبه با صدور بیانیه‌ای اعلام کند. این وزارتخانه در بیانیه خود نه‌تنها اقدام امریکا را محکوم کرده بلکه اعلام کرده هر شهروند سوری شرکت‌کننده در این نیرو خائن به وطن بوده و طبق مقررات با او برخورد می‌شود. نگرانی روسیه نه تنها بابت تجزیه سوریه بلکه به خاطر روند گفت‌وگویی است که می‌خواهد در شهر سوچی خود به راه بیندازد و امید داشت به هر نحو شده کردها را هم وارد این روند کند اما حالا امریکا با این نحو حمایت از کردها بیش از پیش در این روند مانع‌تراشی می‌کند. در واقع، امریکا با ایجاد امید در میان کردهای سوریه برای تشکیل منطقه‌ای در آن سوی رود فرات، انگیزه آنها در روند صلح را از بین می‌برد تا دیگر دلیلی برای مشارکت در گفت‌وگوی صلح نداشته باشند. نگرانی از تشکیل این نیرو تنها محدود به سوریه و روسیه نیست بلکه به نظر می‌رسد نگرانی ترکیه بیش از این دو کشور است به صورتی که تندترین اظهارنظرها در این مورد از مسئولان ترکیه شنیده شده تا سوریه و روسیه.
رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه، روز دوشنبه این نیرو را با تندترین ادبیات توصیف کرد و آن را ارتش ترور نامید و امریکا را متهم به تشکیل این ارتش کرد که هدفی جز ترکیه ندارد و حتی به این کشور هشدار داد که بین او و این ارتش قرار نگیرد. او این هشدار را با اعلام قصدش برای عملیات نظامی در دو منطقه عفرین و منبج پررنگ کرد و حالا معلوم شده که جدای از یگان‌های نظامی ارتش ترکیه، او می‌خواهد از گروه‌های مسلح معارض سوریه هم برای حمله به این دو منطقه و نیروهای کرد استفاده کند. به نظر می‌رسد که او از همین حالا مقدمات حمله را فراهم می‌کند چرا که ارتش ترکیه نه تنها آتش‌باری خود را به مناطق تحت کنترل کردهای سوریه افزایش داده بلکه یگان‌هایش را در طول مرز تقویت می‌کند و از سوی دیگر، اظهارنظر فردی مثل فاتح حسون، یکی از فرماندهان ارتش به اصطلاح آزاد سوریه، گواهی بر آمادگی این نیرو برای حمله به کردهای سوریه است.
تمام این نشانه‌ها دلیل بر یورش تازه ترکیه به «پ‌گ» است اما باید گفت که امریکا با دادن تجهیزات تازه به کردها مثل موشک‌های دوش‌پرتاب ضدهوایی، آنها را آماده پذیرایی از نیروهای ترکیه و متحدان سوری‌اش کرده است. این به معنای شروع کابوسی برای اردوغان است که می‌تواند او را در جنگ فرسایشی طولانی‌مدت با کردها فرو ببرد به خصوص اینکه کردها این بار با حمایت تسلیحاتی امریکا توانایی متفاوتی پیدا کرده‌اند. در واقع، این کابوس از زمانی شروع شد که اردوغان با دخالت در سوریه و تضعیف دولت مرکزی ناخواسته و البته ندانسته زمینه را برای تقویت کردهای این کشور فراهم کرد تا امریکا از این وضعیت برای تجزیه سوریه استفاده کند. حالا که طرح امریکا عیان شده، او خط و نشان می‌کشد اما معلوم است که بدون همراهی دمشق و حمایت ایران و روسیه هیچ توفیقی در تقابل با کردهای سوریه ندارد و اگر بخواهد با یک‌دندگی و یک‌تنه به جنگ آنها برود، جز یک کابوس طولانی‌مدت از جنگی فرسایشی یا کشیده شدن ابعاد جنگ به داخل ترکیه چیز دیگری نصیبش نخواهد شد.
