به گزارش میلیتاری نیوز، چین ،پاکستان و هند به عنوان سه کشور جنوب و شرق آسیا که دارای مناقشات مرزی گسترده ای با هم می باشند به ترتیب ۲۵۰ ،۱۲۰ و ۱۱۰ بمب اتمی دارند.هند هرچند در مقایسه با دیگر رقبای منطقه بمب اتمی کمتری دارد ولی با احتساب ۶۵۰ کیلوگرم پلوتونیوم ذخیره شده این کشور،می تواند ادعا کرد که دستکمی از همسایه غربی خود ندارد.
دهلی نو به همراه چین ،آمریکا و روسیه دارای توانمندی کامل سه گانه اتمی در دریا،هوا و زمین است .
جنگنده های سوخو ۳۰ ام کی آی،میگ ۲۹ و جنگنده چند منظوره میراژ ۲۰۰۰ هند قادر به حمل تسلیحات اتمی است.زیردریایی هسته ای بومی 'آی ان اس آریهانت' نیز از دیگر قابلیت های هند دراین عرصه است.به عقیده کارشناسان، افزایش توان و برنامه گسترده اتمی هند، بیشتر برای مبارزه با قدرت روزافزون چین است.
تحلیل گران با توجه به افزایش تنش هند با چین و پاکستان،افزایش قدرت بازدارندگی این کشور را برای تامین امنیت این کشور ضروری می دانند.کارشناسان اتمی آمریکا با انتشار مقاله ای در مجله الکترونیکی 'افترمیدنایت' که روز جمعه در رسانه های هند منتشر شد ادعا کردند که هند برای رقابت با چین در حال مدرنیزه کردن زرادخانه اتمی خود است.
'هانس ام کریستن' و'روبرت اس نوریس' در این مقاله که با عنوان'نیروهای اتمی هند در سال ۲۰۱۷' منتشر شد نوشتند هند در حال ساخت موشکی است که می تواند تمام چین را از پایگاه های جنوبی این کشور هدف قرار دهد.در ادامه این مقاله آمده است: تخمین زده می شود که هند حدود ۶۰۰ کیلوگرم پلوتونیوم تولید کرده باشد که این مقدار برای تولید ۱۵۰ تا ۲۰۰ کلاهک هسته ای کافی است.اما تمام پلوتونیوم تولید شده در هند به سلاح اتمی تبدیل نشده است.
این کارشناسان پیش بینی می کنند هند بین ۱۲۰ تا ۱۳۰ کلاهک اتمی تولید کرده باشد.در بخش دیگری از این مقاله با اشاره به تمرکز هند بر بازدارندگی اتمی با پاکستان در سالهای گذشته آمده است دهلی نو با مدرنیزه کردن سلاح های اتمی خود توجه بیشتری بر بازدارندگی با چین معطوف کرده است .
این کارشناسان در ادامه با اشاره به تلاش هند برای توسعه سیستم های جنگی اضافه کردند هم اکنون هند هفت سیتسم جنگی اتمی از جمله دو هواپیما، چهار موشک بالستیک زمینی و یک موشک بالستیک دریایی را برای استفاده از تسلیحات اتمی خود در نظر گرفته است .
دهلی نو همچنین در حال توسعه چهار سیستم هسته ای دیگر از جمله موشک های دوربرد زمینی و دریایی است که تا یک دهه روند توسعه آنها تکمیل می شود.'کریستنسن و نوریس' ادعا کردند موشک دو مرحله ای آگنی ۲ هند با سوخت جامد با برد ۲۰۰۰ کیلومتر که نسل پیشرفته تر موشک آگنی ۱ است با تمرکز بر هدف قراردادن مناطق غربی، مرکزی و جنوب چین توسعه یافته است.هرچند هم اکنون نیز هند با استفاده از موشک آگنی ۴ می تواند تقریبا تمام چین از جمله شانگهای و پکن را از مناطق شمال شرق هند مورد هدف قرار دهد.دهلی نو همچنین در حال توسعه موشک بالستیک قاره پیما آگنی ۵ با برد بیش از پنج هزار کیلومتر است .
به عقیده کارشناسان، هند با افزایش برد موشک آگنی ۵ قادر خواهد بود که پایگاههای خود را در مرکز و جنوب هند و دورتر از مرزهای مشترک با چین مستقر کند.هند افزایش توان تسلیحات هسته ای را لازمه دستیابی خود به عنوان قدرت بزرگ منطقه ای می داند.
هرچند تداوم برنامه هسته ای هند انتقادهای زیادی را متوجه کشوری که حتی پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای را امضا نکرده،کرده و حتی منجر به تحریم این کشور پس از آزمایش های هسته ای در سالهای ۱۹۷۴ و ۱۹۹۸ شد ولی پس از مدتی این تحریم ها لغو شد.
آمریکا به شرط تکرار نشدن آزمایشات هسته ای، برخوداری هند از توان هسته ای به رسمیت شناخت.بسیاری از کارشناسان ،چراغ سبز آمریکا به تامین کنندگان مواد مورد نیاز هسته ای ،جلب اعتماد غرب توسط هند و معیارهای دوگانه آمریکا را از دلایل توسعه سلاح های هسته ای هند می دانند.
بسیاری از کارشناسان ،شکست هند از چین در سال ۱۹۶۲ و آزمایش هسته ای پکن در سال ۱۹۶۴ را انگیزه ای قوی برای توجه دهلی نو به تسلیحات هسته ای می دانند.
هند بیش از اینکه برای غلبه بر چین به تسلیحات اتمی نیاز داشته باشد برای برقراری توازن قدرت و مشارکت در رهبری آسیا به این تسلیحات نیازمند است.
