تصویری از آکرانوپلن اوریون ۲۰ که یک پرنده بال زمین یا GEV به حساب می آید. این پرنده در روسیه در حال طی مراحل توسعه میباشد. پرنده ای که ظاهرا ایران علاقه مند به خدمت گیری آن هست.

بنا بر گزارش اسپوتنیک روسیه ایران در نظر دارد این هواپیمای آب نشین را از روسیه خریداری کند. براساس این گزارش هواپیمای اوریون ۲۰ حداکثر سرعتش ۱۸۰ کیلومتر در ساعات است و می‌تواند یک تن بار و ۱۲ مسافر حمل کند.

یوری واراکوسف رئیس طراحان اکرانوپلنز گفت: در سال ۲۰۱۱ قراردادی را با شرکت بنیان دانش شرق ایران برای تحویل تعدادی هواپیما اوریون ۱۲ امضا کردیم. ۳ فروند از این هواپیماها تا کنون تحویل شده است، اکنون در حال مذاکره برای تحویل هواپیمای ارتقا یافته اوریون- ۲۰ هستیم این هواپیما در مرحله آزمایشی است. در زمان تحریم ها انتقال این پرنده به ایران با مشکل مواجه بود ولی اکنون مشکلی بر سر راه فروش این هواپیما به ایران برداشته شده است و حتی میتوان آن را در ایران توسعه داد و تولید کرد. بنا بر گزارش موتور های این هواپیما برای کار در محیط های گرم و مرطوب بهینه سازی شده اند و میتوان گفت پرنده برای کار در دریای خزر و سواحل جنوبی میتواند مناسب باشد. از این جهت میتوان گفت که در سواحل جنوبی در مواقع توفانی میتوان از این هواگرد به جای قایق های مرسوم برای تردد به جزایر جنوبی استفاده کرد. البته در نیروی دریایی سپاه اکرانوپلان باور ۲ قبلا عملیاتی شده است و ایران با کاربرد ها و مزایای این هواگرد ها آشنایی دارد.
در سال ۱۹۹۰ و در آستانه فروپاشی شوروی به علت محدودیت منابع مالی تا به امروز تمام طرح های توسعه ای در باب آکرانوپلن ها به اغما رفت . در اواسط سال های ۱۹۶۰ شوروی با ساخت “هیولای دریایی کاسپین” با طول ۱۰۰ متر و وزنی معادل ۵۴۴ تن بزرگترین آکروپلن تاریخ را ساخت. مزیت اساسی این نوع پرنده ها مصرف سوخت کمتر بر اثر استفاده از تاثیر متقابل سطح میباشد و همچنین میتوان با توسعه نمونه های نظامی سیستم های تسلیحاتی را بر روی آنها سوار کرد و همچنین به جهت سیر این هواگرد ها بر روی سطح میتوان از مزیت رادارگریزی نیز بهره جست. بنا بر گزارشی از سخنگوی نیروی دریایی روسیه این نیرو در نظر دارد از سال ۲۰۲۰ هیولای دریایی کاسپین را به چرخه تولید بازگرداند و در نیروی دریایی این کشور به خدمت گیرد. ظاهرا قرار هست هیولای کاسپین در شهر نیژنی نوگراد تولید شود.

اما آشنایی بیشتری با اثر سطحی و نحوه عملکرد آن داشته باشیم. تاثیر اثر سطح بر بال یکی از اصول مربوط به علم آیرودینامیک به حساب می آید که در هنگام پرواز هواگرد در نزدیکی سطح ثابت باعث افزایش لیفت و بالابرندگی و کاهش درگ یا نیروی مخالف بر روی بال میشود. این اثر در هنگام فرود هواپیما ها به خلبان ها حالت شناوری را تلقین میکند. و متعاقبا در هنگام تیک آف موقتا باعث کاهش سرعت استال یا واماندگی خواهد شد و به خلبان فرصت خواهد داد تا با پرواز در روی باند با افزایش سرعت به حد ایمن و کسب شتاب مناسب اقدام به افزایش ارتفاع کند. این تاثیر به تبع در پرنده های بال پایین بیشتر از پرنده های بال بالا میباشد و با درک این مسئله پرندهایی طراحی شد که اصطلاحا به بال زمین معروف هستند و باوجود سطحی مسطح و بدون مانع در روی دریاها آکرانوپلن ها تولید شدند که میتوانند در مصافت های طولانی با استفاده از تاثیر سطح پرواز نرمی را در ارتفاع عموما سه متری و در مواقع توفانی تا ۵ متری داشته باشند. آکرانوپلن ها به صورت کلی با هواپیما های مرسوم و هاورکرافت ها و حتی هیدروفویل ها متفاوت هستند و در دسته ی جداگانه ای قرار میگیرند.